Bi’jpraoten

Ik mag graeg zo now en dan mit wat meensken even bi’jpraoten. Zodoende het Cees van der Velde uut Appelsche hier vandemorgen west en we hebben dus genoeglik even bi’jpraot. Van Cees is vleden jaor zien eerste boek verschenen bi’j de Stellingwarver Schrieversronte. Et hiet Appèl jongelui en et gaot over zien militaire diensttied. Aj’ zels onder dienst west hebben is et een feest van herkenning. We hebben bepraot waor awwe tegenwoordig zoal mit doende binnen. Now, mit etzelde dus. We bin beidend verhaelen an ’t schrieven. Hi’j komt oorspronkelik van De Smilde en schrift in de Smildiger variaant van et Stellingwarfs. Hi’j het et d’r trouwens vri’jwat beter veurstaon as ik dat hebbe. Ankem weke gaot hi’j mit de vrouw veur acht weken naor een appattement op Lanzarote, ien van de Knarische Eilanen. Boeken mit om te lezen, tippen lopen over de boulevard, eten op een terras… Dat wol ik ok wel. Wi’j zitten hier mit die vieze natte proeze. Deur de klimaotveraandering wodt et kwaolik winter meer. Et is ongeveer een half jaor meitied/zoemer en een half jaor haast. Ik las vandaege dat et ooldste meenske van de wereld wegraekt is. Een vrouw van 116 jaor in Japan. Ik hadde aenlik heur opvolger ooit wel wodden wild, mar mit jaors een half jaor haast heb ik daor gien nocht an.