Avondrood

Ik hebbe tiedens de beide kastdaegen de roman Avondrood van Corina Bomann lezen. Ik hadde de 572 bladzieden in wezen in een goeze uut. Wat een mooi, spannend en ontroerend boek. Et is et dadde en laeste diel van de Waldfriede-serie. Ik hebbe de veurige beide dielen vanzels ok lezen. Bomann het de boeken schreven naor anleiding van antekenings die verpleegster Hanna Richter van et ziekenhuus Waldfriede in Berlien-Zehlendorf maekt het. Zi’j het daor dattig jaor warkt en komt in alle boeken veur. In dit boek bin we belaand in 1939. Et wodt oorlog. Duutslaand vaalt Polen an. De jonge dokter Helene Jacobs het et niet makkelik omdat heur baos, dokter Hintze, een overtuugd nationaolsocialist is. In de tunen van de kliniek vint ze rust en komt ze in de kunde mit tuunman Timo. Ze wo’n verliefd op mekeer en dan wodt Timo opreupen veur militaire dienst. Nao Frankriek moet hi’j naor et Oostfront. En dan valen d’r bommen op Berlien… Et is een geveerlike en griezelige tied. Wat kuj’ nog zeggen? Wie kuj’ nog vertrouwen? Wie verklikt je en wie niet? Et is prachtig beschreven en now… he’k die serie boeken spietiggenoeg uut.