Ararat

Ik hebbe gisteraovend een mooie aovend had in Marsum. Et kefé Het Grauwe Paard zat vol literetuurliefhebbers die op BoekmoardBoek ofkommen weren. Ik zag d’r wel wat tegenop om mit al die bekende schrievers op te treden. Ik bin altied wat bange da’k niet goed genoeg bin. Mar et gong goed. Nao ofloop vertelden verschillende meensken me dat ze et een mooi verhael vunnen wa’k daor verteld hebbe. Ien van de Friese schrievers vun et ritme in et verhael zo mooi! Ik was krek veur middernaacht thuus. Ik hadde d’r gisteraovend gien last van da’k licht in ’t heufd was, veur de gevulige spieren ha’k thuus al een peer asperienegies inneumen. Dat schilt!

Doe ‘k vandemorgen van bedde kwam wa’k ok nog beheurlik fit. Dat ik besleut en gao es weer mit de trein op stap. Ik hebbe nog een hiele trits treinkaorties die ‘k aenlik opbruken moet. Ik bin naor Assen gaon en daor he’k in et Drents Museum de mooie tentoonstelling In de ban van de Ararat – Schatten uit het oude Armenië bekeken. Eerst he’k in et museumresteraant wat drinken en eten had en doe he’k die tentoonstelling bekeken. Ie kun d’r tot aende oktober 160 archeologische veurwarpen zien die veur een groot pat ofkomstig binnen uut et History Museum of Armenia in Jerevan. Goold, zulver, sieraoden, waopens, potten van eerdewark, broonzen beelties van dieren en soldaoten… Et zwaortepunt van de tentoonstelling ligt in de Broonstied en de periode van et keuninkriek Uratu (3400-600 veur Christus). Hiel mooi. Mar doe murk ik toch wel da’k mu begon te wodden en bin ‘k daor mar weer in de trein stapt.