Anoniem

Ik kreeg gister een anonieme brief van (vermoedelik) een man uut Grunningen. Mar d’r ston dus gien naeme in de brief en ok niet op et kevot. Et was gien doodsbedreiging, heur, et was juust een hiele mooie brief. De briefschriever kwam toevallig op ‘e website van Omroep Frieslaand een interview mit mi’j tegen. Dat interview is trouwens ok te beluusteren op dit webstee. Hi’j schrift dat hi’j graeg mien boeken lezen zol, mar dat hi’j gien Stellingwarfs lezen kan. Gewoon perberen zo’k zo zeggen, zo drege is dat niet. Hi’j schrift ok: Heel verfrissend hoe u over ouderdom en de dood praat. Uw openheid vind ik een verademing. Spietig da’k now gien briefien weerommeschrieven kan.

Ik bin vandemiddag op ‘e fiets naor kapster Bertha in Et Vene west. D’r ston beheurlik wat wiend. Ik bin henne deur de bossen van Oranjewoold fietst. Dat schilde wat de wiend anbelangde. In Et Vene ligt een stok van de Falkenaweg d’r uut. Dat wus ik niet, ik ree me dus klem en mos een tippien ommefietsen. Bi’j Bertha he’k eerst een bakkien thee mit een kniepertien had en doe is ze een ure op me te zette gaon. Ik wodde al kiekende in de spiegel veur me gewoon iene aanders. Vervolgens he’k een koppien tomatesoep en een uutsmieter bi’j heur had. En doe nog een stokkien grenaotappel en een bakkien thee. Ik was van doel en gao veur de wiend et pattien bi’j de Kuunder langes, mar dat was ok al ofsleuten. Wat een gedoe ok. Ik bin doe de Stelweg mar langesfietst. Die lopt veur een pat naost de vierbaensdiek. Daor ston een bod mit et opschrift Pas op agressieve buizerd. Mien hemel nog an toe… Mar ik hebbe gien schofferd zien en bin zonder mankementen an et heufd weer thuuskommen in mien dörp dat hielemaole versierd is omdat et dörpsfeest is.

Van Haarm en Jacob kwam d’r een kaorte uut Limburg. Die bin daor op vekaansie. Haarm schrift: Op et juuste tiedstip op et juuste plak. Wat een zunne! We kuieren al twie daegen en genieten van de Limburgse heuvels.