Ik hebbe de roman Kolja van Arthur Japin lezen. Een krusing van een historische roman en een thriller. Ik vun et een mooi boek. Kolja is een doofstom joongien en komt op zien achtste bi’j de breurs Modest en Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (de beroemde kompenist) in huus. De beide breurs reizen deur hiel Europa mit de jonge en Modest leert him et liplezen en et praoten, zodat hi’j him redden kan in de wereld. As de beroemde kompenist wegraekt gaon de praoties as strovuurties deur Sunt Petersburg. Is de goeie man wegraekt an de pest? Is hi’j lichtkaans vermoord of… het hi’j himzels van kaant maekt deur vergif in te nemen? En waoromme dan? Kolja het drie daegen de tied, tot de staotsbegraffenis, om aachter de waorhied te kommen. Mar moet de waorhied wel veur ’t locht kommen? Misschien zol et et beste wezen as Kolja him now weer stom hoolt.

Et is vandaege Dieredag en dus staot hieronder een foto van poes Marja. We doen veerder niet an Dieredag, want et is hier elke dag al Dieredag. D’r is gien katte op ‘e wereld die meer verwend wodt as poes Marja!

Vandemorgen he’k even naor de laeste streekmark van et seizoen in Berkoop west. Ik hebbe daor wat lekkers kocht: keze, hunning en wat flessies Sirop Rieme. Thuus he’k alle ammarillen in et pikkeduuster zet. Daor blieven ze staon tot ni’jjaorsdag. Dan hael ik ze weer veur ’t locht, kriegen ze ni’je grond en waeter en kun d’r weer knoppen inkommen. Ik hebbe vandemorgen ok nog an ’t sjemkoken west. Aanders maek ik jaors wel dattig potten sjem. Dat is van ’t jaor haost niks wodden. Ik hadde tot now an toe mar vier potties rooie beiesjem maekt. Mar eregister kree’k een fluttien peren van Jelle en daor he’k vier heerlike potten sjem van maekt. In de loop van de middag kree’k vesite van Harry en Dicky. Die weren even uut rieden in de auto en et was mooi dat ze een schoffien bi’j mi’j ankwammen.

Hieronder een kaorte die me toestuurd wodde deur Sieger en Geertje uut et Duutse Bernkastel-Kues. Ze kregen daor meleur mit de auto. Et liekt me verschrikkelik as je dat in et butenlaand overkomt. Op ‘e kaorte staot: Abendstimmung über der Mosel.

Ik hebbe nog een hieleboel treinkaorties die ‘k nog opbruken moet. Et veurdieligste is vanzels en reis naor Mestricht of Vlissingen… Mar dat is me nog een betien te veer uut de rook. Ik bin zodoende vandaege mit de trein naor Liwwadden west om daor in et Fries Museum de prachtige tentoonstelling Vrijheid vetes vagevuur te bekieken. De middeleeuwen in het noorden. Hoe zag oonze wereld d’r uut tussen 1067 en 1567? Et leven was wried en onveurspelber. Ziekte en dood laggen altied op ‘e loer. Noodweer, veeziekten, mislokte oogsten, hongersnood, oorlogen, veldslaegen en de pest. En soms was d’r ok een tied mit veurspoed. Een laand mit kestelen, karken en kloosters. D’r weren in oonze omkrieten op een gegeven ogenblik wel 700 kestelen en stienzen en achthonderd karken. As die d’r allemaole es bleven weren. Dat zol mooi west hebben!  Et is een tentoonstelling mit spannende verhaelen, iewenoolde relieken, muntschatten, waopens… In de vuuftiende ieuw vaalt Tota Frisia staorigan uut mekaander. De oolde tied is veurbi’j, d’r komt een ni’je tied. Prachtig is de grote blijde die naomaekt is deur studenten van ROC Friese Poort in Sneek. Dat is een soortement grote kattepulle daor stienen kenonskoegels mit votslingerd wodden naor de vi’jaand. Aj’ die tegen de kop an kregen waj’ d’r in ien keer west. Ik zal daor een kollum over schrieven, want ik hebbe zoe’n stienen kenonskoegel in mien bezit! Die is honderd jaor leden opgreuven op et plak daor de stienze Friesburg indertied staon het. Hier in Ni’jhooltpae an de Vriesburgerweg. Ik hebbe in et resteraant van et Fries Museum een bakkien drinken en een heerlike tosti had. Op ‘e vri’jdagsmark he’k bi’j een bakker een sukerbolle en acht lekkere koeken kocht. En bi’j een bloememan twie prachtige asters. Iene staot hier now naost de veurdeure op iene op et graf van mien moeder.

Hieronder een kaorte die me toestuurd wodde deur Douwe en Romkje vanuut Madrid. Ze hebben in de maond september mit de trein deur Europa reisd. Disse kaorte hebben ze kocht in et Museo Nacional del Prado in Madrid en ze hebben him in Frankriek in de brievebusse daon mit een Duutse postzegel d’r op. Zonder strafport kwam hi’j in Ni’jhooltpae an. In et Prado hangt dit schilderi’je van Joaquin Sorolla uut 1909. Et geboortejaor van mien moeder. De titel is Chicos en la playa. Ik hebbe et niet naokeken, mar in et Stellingwarfs is dit ongetwiefeld Joongies op et straand.

Ik hebbe gisteraovend weer vot west en vertel uut eigen wark. Dat kon omdat de bi’jwarkings van de antibiotika now wel te hanteren binnen. Butendat ha’k van teveuren vraogd a’k zo now en dan ok zittende vertellen moch. En dat moch vanzels wel. Zodoende he’k naor De Lanteerne in Surhuustervene west. Daor he’k verteld veur 63 vrouwluden van Passage. Ik hebbe eerder bi’j heur west te vertellen in 1997, percies 25 jaor leden dus. Mar doe hietten ze nog NCVB. De veurzitster van doe kwam bi’j me in et schoft en zee da’k in die 25 jaor aenlik niet veraanderd was. Zoks heur ik graeg. Dan kan de aovend al niet meer kepot. We bin de aovend begonnen mit et zingen van et slim bekende Gezang 444: Grote God, wij loven U, Heer, o sterkste aller sterken! Wat he’k dat gezang al vaeke op verschillende plakken mitzongen. En doe moch ik vertellen. Wat was et heerlik om dat weer te doen en wat weren et een enthousiaste vrouwluden daor in Surhuustervene! Ik hebbe d’r inderdaod zo now en dan even bi’j zeten.

Omdat et gisteraovend prima verlopen is, he’k vandemiddag ok vot west te vertellen. Ok hier moch ik d’r bi’j zitten as dat zo uutkwam. Ik bin naor MFC De Wier in Ureterp west. Daor he’k verteld veur de leden van de PCOB. Ik was eerder bi’j heur west te vertellen in 1998 en 2008. We bin de middag begonnen mit et zingen van et ok al zo bekende Gezang 427: Beveel gerust Uw wegen, al wat u ’t harte deert. Dat he’k ok overal wiethoevaeke mitzongen. Et was een hatstikke gezellige middag. Dat he’k dan toch mar weer daon. Zoks geft de burger moed!

Ien keer in de veertien daegen, altied op deensdag, staot d’r een kollum van mi’j in de Liwwadder Kraante. Vandaege ok, mar dat die d’r in staot het nog hiel wat haelen om de klinke had. Want ja, een peer weken leden kree’k de tiedinge dat alles aanders mos wat et insturen van een kollum anbelangde. Waoromme moet alles toch altied aanders? Ik hebbe nog beld mit een overigens slim aorige vrouw van et Dagblad van et Noorden die daor over gong. Ik hebbe nog veursteld om et veur de wissighied eerst ok nog op ‘e oolde meniere in te sturen. Ik zag et al misgaon… Mar dat moch niet, et mos drekt op ‘e ni’je meniere. Dat ik hebbe krek as aanders een stokkien uuttikt. In plak van de titel mos ik now mien naeme bovenan et stokkien zetten en et tussenkoppien mos ik d’r dan ok zels tussenfrommelen. De titel mos dan as onderwarp van de mail zet wodden. God zegene de greep! Ik hebbe de kollum opstuurd en simsalabim d’r kwam zoas beloofd zoe’n automatisch mailtien weeromme dat alles goed ankommen was. En doe wodde ‘k niet al te goed en he’k d’r veerder gien andacht an besteded. Mar gister kree’k inienend een mailtien van de kultuurredaktie van de Liwwadder Kraante. Ze konnen wel zien da’k wat toestuurd hadde mar konnen allienig de titel mar te veurschien toveren. Zi’j wussen ok niet hoe alles percies mos. A’k de kollum wel op ‘e oolde meniere toesturen wol. Dat he’k doe gistermiddag nog daon en daoromme staot de kollum vandaege toch in de kraante. De volgende kollum stuur ik op beide menieren in. As dat now mag of niet. Waoromme moet alles toch altied aanders? Et levert bi’j een protte meensken allienig mar stress op. Mar ja, ik bin vanzels een oolde man die een hekel an alle techniek het. As iederiene zo was as mi’j schreven we nog mit een gaanzevere.

Wat is et kil en ontiederig weer. Twie weken leden veerden we nog in de boot op et waeter. Lekker in de kotte broek en een shirtien mit kotte mouwen. En now he’k de trui an. Mar de haast kan ok mooi wezen. Disse foto maekte ‘k doe et nog mooi weer was, mar de haast klopte doe al an de deure.

Een schoffien leden las ik de thriller Sneeuwwit van de Noorse schriever Samuel Bjork over pelisieinspekteur Holger Munch en zien jonge vrouwelike kollega Mia Krüger. Dat was een hiel mooi boek en et dee blieken dat d’r meer boeken van Bjork over dit pelisieduo binnen. Ik hebbe now Ik reis alleen lezen en ik zal de aanderen ok nog lezen en dan in de goeie volgodder. In Ik reis alleen wodt op et Noorse plattelaand een maegien van zes jaor vunnen dat mit een springtouw ophongen is an een boom. Ze het vremde poppekleren an en een vliegtuugkaortien om de nekke mit de tekst Ik reis alleen d’r op. En dan wo’n d’r meer vermoorde maegies van zes jaor in poppekleren vunnen… Holger Munch moet mit Mia Krüger en heur kollega’s perberen om de moordener te vienen. Ze gaon van een man uut, mar et kan vanzels ok wel een vrouw wezen. Wat schrift die Samuel Bjork prachtige boeken! Dit smaekt naor een hieleboel meer!